Skąd się wziął zwierzyniec w Dniu Zmartwychwstania Pańskiego?
Najważniejszego baranka można znaleźć w Piśmie Świętym, bowiem sam Jan Chrzciciel mówił: Oto Baranek Boży, który gładzi grzech świata. To jest Ten, o którym powiedziałem: «Po mnie przyjdzie Mąż, który mnie przewyższył godnością, gdyż był wcześniej ode mnie».
Kura znalazła się wielkanocnym towarzystwie przez przypadek, towarzyszy jedynie jajku które gości na naszych stołach. Jest symbolem budzenia się z ziemi roślinności po długiej i srogiej zimie.
Chrześcijaństwo zaadoptowało jajko do wielkiej rodziny znaków i wkrótce potem kurzy atrybut kojarzył się tylko ze zmartwychwstaniem Chrystusa.
Zając to najbardziej oczekiwany gość na wielkanocnym śniadaniu.
Wiosna to czas, kiedy na polach można zobaczyć biegające zające,dziecięca wyobraźnia szybko skojarzyła długouche zwierzęta z podarkami podrzuconymi na Wielkanoc. I tak już pozostało- do dzisiaj właśnie zając przynosi prezenty dzieciom.
Najfajniejszym zwyczajem Świąt jest Śmigus-Dyngus ,już wieczorem przygotowuje wodę w sikawce do oblania całej rodziny .
W „lany poniedziałek" oblewać można było wszystkich i wszędzie. Zmoczone tego dnia panny miały większe szanse na zamążpójście. A jeśli któraś się obraziła - to nieprędko znalazła męża.
„ Przyszedł ja po dyngusie
i zaśpiewam o Jezusie.
Jezus wstał, dyngus dał,
A wy pani nie dumajcie
Ino jajka w koszyk walcie"
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz